Uzatmıştım elimi ona dokunmak için Kaskatı parmaklarım o nurdan seti geçin

Parmaklara geçit yok camdan farksız yansıma Camekân bir kalıpsın, nerden çıktın karşıma!

Sarıldım da ağladım, sarıldı da ağladı Aynı renk tavırları bir tekrara bağladı

Gözyaşını sildim de sonra dikkat kesildim Ve göz kırpmadan bakıp tam ortadan kesildim

Zihnim devrildi birden aynadaki ben miyim?

Bu mu o nurdan kalıp yoksa artık sen miyim?